Το τεύχος του Απριλίου του διαδικτυακού μας περιοδικού επικεντρώνεται σε δύο θέματα ιδιαίτερης σημασίας όχι μόνο για τις επιπτώσεις τους στην υγεία αλλά γιατί με την έγκαιρη διάγνωση και αγωγή μπορεί να προληφθούν η να μειωθούν οι διαταραχές που τα συνοδεύουν.
Μήνας: Μάρτιος 2015
Λιπώδες ήπαρ
Η επιδημία της παχυσαρκίας ακολουθεί την επιδημία του Σακχαρώδη Διαβήτη κατά τα τελευταία 15 χρόνια. Το 90% των ασθενών με Σακχαρώδη Διαβήτη είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Η περίσσεια λιπώδους ιστού συσχετίζεται με την εμφάνιση διαβήτη, καρδιαγγειακής νόσου και καρκίνου. Το περίσσειο λίπος συγκεντρώνεται στον υποδόριο ιστό, αλλά έχει παρατηρηθεί εναπόθεση τριγλυκεριδίων σε έκτοπες θέσεις όπως στο περισπλάχνιο, στο ήπαρ, στο μυικό ιστό, την καρδιά και το πάγκρεας. Η κοιλιακή παχυσαρκία, δηλαδή η εναπόθεση λίπους στο περισπλάχνιο, εκφράζεται κλινικά σαν αυξημένη περίμετρος μέσης, και η αυξημένη περίμετρος μέσης έχει αναγνωριστεί από την δεκαετία του 80 σαν ο καλύτερος προγνωστικός δείκτης της καρδιαγγειακής νόσου και του θανάτου. Γενικά η έκτοπος εναπόθεση λίπους είναι πιο σημαντικός προγνωστικός δείκτης της αντίστασης στην ινσουλίνη και της καρδιαγγειακής νόσου, από την ολική συγκέντρωση λίπους. Σε μεγάλη επιδημιολογική μελέτη (μελέτη INTERHEART), η αυξημένη περίμετρος μέσης είναι ισχυρός προγνωστικός δείκτης για έμφραγμα του μυοκαρδίου ανεξάρτητα από τον δείκτη μάζα σώματος (ΔΣΜ), ακόμα και σε λιποβαρείς ασθενείς με ΔΜΣ<20.
Λίπος τροφής και καρδιαγγειακά νοσήματα
Ένα από τα πολύ ενδιαφέροντα θέματα που συζητήθηκαν κατά τη διάρκεια του 8ου συνεδρίου DIETS της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Συλλόγων Διαιτολόγων (EFAD), ήταν η επίδραση του λίπους της τροφής στα καρδιαγγεικά νοσήματα. Ο Καθηγητής Αντώνης Ζαμπέλας, Καθηγητή του τμήματος Επιστήμης Τροφίμων και Διατροφής του Ανθρώπου του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, παρουσίασε όλα τα πρόσφατα δεδομένα με σκοπό να αποσαφηνίσει το τι πραγματικά ισχύει, μετά και από την αναστάτωση που προκάλεσαν πρόσφατα δημοσιεύματα σχετικά με τα κορεσμένα λιπαρά της διατροφής μας, και να καταρρίψει μύθους και παραφιλολογίες.
Επιπλοκές απο το σκελετό στην ομόζυγο β-Θαλασσαιμία
Η ομόζυγος β-θαλασσαιμία αποτελεί μία ιδιαίτερα σοβαρή νοσολογική οντότητα του αιμοποιητικού συστήματος που μέχρι πρόσφατα ήταν επίσης γνωστή υπό τον όρο «μεσογειακή αναιμία». Οφείλει την ονομασία της στην υψηλή επίπτωση με την οποία απαντάται στις χώρες της Μεσογείου σε σύγκριση με τον υπόλοιπο κόσμο. Συχνά συναντάται επίσης στις περιοχές του Καυκάσου, στη Μέση Ανατολή, στην Ινδία και στη νοτιοανατολική Ασία (Εικόνα 1). Ο συνολικός πληθυσμός των β-θαλασσαιμικών ασθενών ανέρχεται στα 100.000 άτομα παγκοσμίως, ενώ σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα επιδημιολογικά δεδομένα στην Ελλάδα διαβιούν σήμερα περίπου 3.000 πάσχοντες.
Αν μπορείς
Αν μπορείς
να ταξιδεύεις με τον άνεμο
με το στοχασμό, το διαλογισμό σου,
ξεπερνώντας ακόμη και τη ταχύτητα
που καυχιέται πως έχει το φώς.
Τα γονεϊκά πρότυπα και πώς επηρεάζουν τη ζωή του ανθρώπου
Ο θεσμός της οικογένειας ήταν αυτός που πάντα στήριζε την απαρχή κάθε ανθρώπου. Η οικογένεια ήταν και είναι για τον άνθρωπο το σύστημα εκείνο στο οποίο ξεκινούσε η ζωή του και πάνω σε αυτό στήριζε τα θεμέλια της δικής του πορείας. Η μορφή της οικογένειας έχει αλλάξει στο πέρασμα των χρόνων ακολουθώντας τα πρότυπα της κοινωνίας που αναπτύσσεται. Οι πιο παλιοί θυμούνται ίσως οικογένειες που ξεχώριζε ο ρόλος του πατέρα (πατριαρχική οικογένεια), άλλες φορές ο ρόλος της μητέρας (μητριαρχική οικογένεια), για να έρθουμε στο σήμερα μετά τη βιομηχανική επανάσταση, όπου έχει επέλθει «ισορροπία» στους ρόλους. Παρ’ όλα αυτά, όσο κι αν άλλαξαν οι συνθήκες ζωής των ανθρώπων, μέσα σε μια οικογένεια οι δεσμοί είναι τόσο ισχυροί γι’ αυτό και υπάρχουν έντονες συγκρούσεις.
Εσείς αξιολογηθήκατε πρόσφατα;
Η διαδικασία της αξιολόγησης σε οποιαδήποτε δραστηριότητα, επιστημονική, εκπαιδευτική,επαγγελματική, καλλιτεχνική, ακόμα και κοινωνική είτε είναι ατομική η ομαδική έχει αποκτήσει τα τελευταία χρόνια την ισχύ και την αναγκαιότητα θεσμού. Η βαθμιαία εξάπλωση και τελικά γενικευμένη επικράτηση της διαδικασίας αξιολόγησης υπήρξε αποτέλεσμα του ανταγωνισμού στη προσφορά προιόντων και υπηρεσιών στη καταναλωτική κοινωνία που ζούμε και στην ανάγκη για βελτίωση της αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας των υπηρεσιών ενός σύγχρονου κράτους..
Το κάπνισμα των γονέων μπορεί να αυξάνει το κίνδυνο διαβήτη στους απογόνους
Στο συνέδριο της Αμερικανικής ενδοκρινολογικής εταιρείας που έγινε το Μάρτιο του 2015 στο San Diego της Καλιφόρνιας παρουσιάσθηκε μία μελέτη από τη καθηγήτρια Michele La Merrrill του Πανεπιστημίου Davis της Καλιφόρνιας που υποστηρίζει ότι ένα έμβρυο πού εκτίθεται σε καπνό τσιγάρου μπορεί να είναι σε αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη στην ενήλικη ζωή του.