Μια φορά και έναν καιρό ήταν δυο αδελφάκια, η κόρη, Κορώνα και ο υιός, Ιός. Η Κορώνα πάντα ήθελε να είναι το κέντρο της προσοχής. Όταν γεννήθηκε στο μαιευτήριο, γύρισε και έδειξε με το μικρό χεράκι της, μια παιδική κορώνα που είχε ξεμείνει από το νεογέννητο πριν από αυτή, και άρχισε να κλαίει. Οι γονείς της δεν καταλάβαν στην αρχή, νόμιζαν ήταν από το φόβο της, αλλά καθόλου δεν φοβόταν η Κορώνα. Απλά, ήξερε να διεκδικεί από την πρώτη μέρα. Μια νοσοκόμα είδε τους σαστισμένους και πανικοβλημένους γονείς και κατάλαβε τι γινόταν. Διακριτικά, πήρε την κορώνα και την έβαλε στο κεφαλάκι του μωρού. Αυτόματα σταμάτησε να κλαίει και σαν να καμάρωνε κιόλας. Οι γονείς της αποφάσισαν να τη βγάλουν Κορώνα.
Ο Ιός πάλι, δεν ήθελε καθόλου την προσοχή. Ήταν τόσο στρατηγικός και μεθοδικός που δεν την χρειαζόταν. Για παράδειγμα, όταν έπαιζε κρυφτό στο σχολείο, θα ήταν πάντα ο τελευταίος που θα έβρισκαν, γι’ αυτό και του βγήκε το όνομα ‘αόρατος αρχηγός’. Ο Ιός από μικρός είχε ένα κουσούρι, από νευρικότητα έφτυνε συνεχώς, οπότε οι αγαπημένες του εκφράσεις ήταν, ‘φτου και βγαίνω’, ‘φτου και τα φυλάω’ και κυρίως ‘φτου και ξελευτερία σε όλους’ γιατί και έφτυνε και τα φύλαγε πάλι.
Η Κορώνα, που πήγαινε στο ίδιο σχολείο με τον αδελφό της, δεν καταδεχόταν φυσικά να παίξει με τον Ιό και τα αλλά παιδιά, κυρίως γιατί η Κορώνα δεν ήταν για να κρύβεται αλλά για να αναδεικνύεται. Επίσης, δεν θα έπαιζε ποτέ ένα παιχνίδι στο οποίο υπήρχε περίπτωση να κερδίσει άλλος. Σε κάθε διάλλειμα όμως, έβγαινε στο προαύλιο και παρακολουθούσε από μακριά πώς παίζουν τα άλλα παιδιά, και γέλαγε με την καρδιά της κάθε φορά που τους έβρισκε ο Ιός.
Τα παιδιά κάποια στιγμή κουραστήκαν να παίζουν, γιατί χάνανε συνέχεια, και φτάσανε στο συμπέρασμα ότι ο Ιός έκλεβε για να μπορεί να νικάει πάντα. Επίσης το θέμα του φτυσίματος είχε φτάσει σε αφόρητο σημείο. Οι δάσκαλοι ήταν μπερδεμένοι για το τι να κάνουν με την περίπτωση του. Δεν θέλαν να αποκλείσουν τον Ιό από το παιχνίδι, γιατί θα τον περιθωριοποιούσαν και μετά ποιος άκουγε τους γονείς να επικαλούνται τα δικαιώματα του παιδιού και το bulling. Από την άλλη, κάτι έπρεπε να γίνει γιατί τα παιδιά χάνανε καθημερινά στο κρυφτό και δεν είχαν πλέον όρεξη να παίξουν.
Η κυριά Κιοδρα, η διευθύντρια του σχολείου, προσπάθησε να βρει μια λύση. Κάλεσε τον Ιό στο γραφείο της και του είπε : ‘Σε κάλεσα εδώ, γιατί είσαι προφανώς είσαι πιο έξυπνος από τα αλλά παιδιά για να νικάς συνέχεια. Αλλά αν συνεχίσεις έτσι, τα παιδιά δεν θα θέλουν να παίξουν πλέον μαζί σου. Γιατί δεν κάνεις λίγο ότι χάνεις, για να αισθανθούν και οι άλλοι λίγο καλυτέρα αλλά και να συνεχίσεις να παίζεις το παιχνίδι?’
Ο Ιός, κοντοζύγωσε για λίγο και μετά είπε στην δασκάλα : ‘Όταν παίζω, δεν παίζω για να νικάω. Παίζω για να αποδείξω στα αλλά παιδιά ότι είναι όλα μονά τους. Αυτά νομίζουν ότι παίζουν ένα ομαδικό παιχνίδι, και τελικά ο καθένας κρύβεται μοναχός του. Και μόνο όταν τους βρισκω και τους φανερώνω αισθάνονται χαρά, γιατί σταματάνε να είναι μόνοι τους, ακόμα και αν είναι χαμένοι.’
Η διευθύντρια, γούρλωσε τα μάτια και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε είναι να αναθεωρήσει την ύλη που διδάσκεται στο τμήμα του με αυτά που άκουγε.
‘Μα δεν είναι μονοί τους, αφού παίζετε όλοι μαζί’, είπε η κυρία Κιόδρα στην προσπάθειά της να επικαλεστεί το κοινό καλό.
‘Όχι κυρία, ξαναλέω. Δεν παίζουμε μαζί, κάνουμε ότι παίζουμε μαζί. Και τους βρισκω πάντα γιατί κρύβονται στα ιδιά μέρη νομίζοντας ότι εκεί είναι ασφαλείς.’
‘Κοιτά να δεις Ιέ’, ξεκίνησε να λέει η Κυρία Κιόδρα με αλλαγμένο πλέον ύφος, ‘εγώ προσπαθώ να σε βοηθήσω. Αλλά οι θεωρίες σου είναι λίγο διαφορετικές από αυτές που διδάσκουμε εδώ, οπότε δεν μου αφήνεις άλλη επιλογή από το να καλέσω τους γονείς σου.’
Φεύγοντας από το γραφείο της διευθυντρίας, ο μικρός Ιός ξεκίνησε να φτύνει νευρικά από την ταραχή του αφού δεν μπορούσε να καταλάβει τι έκανε λάθος.
Η Κορώνα βλέποντας το αδελφό της, έτρεξε να δει τί συμβαίνει. Αφού της εξήγησε, η μικρή Κορώνα σκέφτηκε για λίγο και του είπε:
‘Μην ανησυχείς, έχω ένα σχέδιο που θα βγούμε και από πάνω. Εσύ είσαι έξυπνος και στρατηγικός και εγώ έχω επιρροή σε όλους. Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας!’
Την επόμενη μέρα η Κορώνα κατέβηκε για πρώτη φορά στο προαύλιο την ώρα του διαλλείματος, και τα παιδιά σαστισμένα και σχεδόν γοητευμένα από το γεγονός ότι τους έκανε την τιμή, μαζευτήκανε τριγύρω της.
Η Κορώνα σαν ηγετική και σχεδόν ανώτερη προσωπικότητα που ήτανε ξεκίνησε να λέει:
‘Αγαπητοί συμμαθητές μου. Σας παρακολουθώ όταν παίζετε κρυφτό πολύ καιρό, τακτικά και κάθε μέρα χωρίς εξαίρεση. Έχω καταλάβει ότι νομίζετε πως ο Ιός κλέβει, και ότι κάνει ‘ματάκι’ για να βλέπει που κρύβεστε για να σας βρίσκει. Εγώ, σας εξωτερικός παρατηρητής και με μοναδικό ενδιαφέρον το κοινό καλό, θα σας αποδείξω πως αυτό δεν είναι αλήθεια.’
Στα πρόσωπα των παιδιών διαγράφηκε ένα χαμόγελο, και μόνο από την ελπίδα ότι μπορούσαν κάποια μέρα να είναι οι νικητές στο παιχνίδι αυτό.
Κοιτάγανε την Κορώνα σαν ένα άλλο κρυφτο-σωτήρα που θα τους έφερνε τη λύτρωση.
Η Κορώνα ανοίγει μία τεράστια σακούλα και αρχίζει να βγάζει αποκριάτικες μάσκες.
‘Θα βάλετε όλοι από μία μάσκα πριν το παιχνίδι. Τις έφτιαξα εγώ ειδικά για να μην βλέπετε τίποτα. Ο Ιός θα βάλει διπλή μάσκα, για να σιγουρευτείτε ότι δεν βλέπει. Αν ο Ιός έκλεβε, τώρα σίγουρα δεν θα μπορέσει. Εγώ θα ξαναπάω στην παλιά μου θέση, για να εποπτεύω και σας υπόσχομαι να σας πω μόνο την αλήθεια αν κάποιος κλέβει.’
Τα παιδία με χαρά, ξεκίνησαν να βάζουν τις μάσκες και περπατούσαν σαν μεθυσμένες μύγες πριν ξεκινήσει το παιχνίδι αφού δεν βλέπαν τίποτα. Βλέποντας η Κορώνα πού έχουν όλοι κρυφτεί, φυσικά καθοδηγούσε τον αδελφό της για να τους βρεί. Όταν ξεκίνησε πάλι να βρίσκει ένα-ένα τα παιδιά ο Ιός, εκνευρισμένα πήγαιναν στην Κορώνα να ζητήσουν τα ρέστα.
‘Ο Ιός δεν φταίει σε κάτι, απλά του αρέσει να παίζει το παιχνίδι. Αλλά μεταξύ μας, είδα το Γιαννάκη να βγάζει τη μάσκα του, να κοιτάει γύρω και να λέει στον Ιό κάτι. Μήπως του φανέρωσε πού είχες κρυφτεί;΄
Αλλάζοντας κάθε φορά το όνομα αυτού που κατηγορούσε ότι βγάζει τη μάσκα σε κάθε ένα παιδί, στο τέλος της ημέρας όλοι είχαν στραφεί ενάντιων όλων, ακόμα και οι καλύτεροι φίλοι μεταξύ τους.
Όταν η κυρία Κιόδρα κάλεσε την Κορώνα και τον Ιό για να ζητήσει το λόγο, τα παιδιά κοιτάχτηκαν στα ματιά και είπαν με απορημένο ύφος ‘Εμείς.. απλά παίζουμε, δεν κάνουμε κάτι. Και μάλιστα με απόλυτα δημοκρατικές και δίκαιες διαδικασίες’
Η διευθύντρια δεν ήξερε πλέον τι να κάνει. Αποφάσισε να πάρει ακραία μέτρα για να μπορέσουν να επιβιώσουν μέχρι το Πάσχα, και να μην σφαχτούνε μεταξύ τους. Ζήτησε όλα τα παιδιά να μένουν στην τάξη σε αποστάσεις ασφάλειας και να μην βγαίνουν στο προαύλιο στα διαλλείματα. Τα παιδιά, πολύ στεναχωρημένα και κυρίως θυμωμένα με την κατάσταση και με τους συμμαθητές τους που νόμιζαν ότι τόσο καιρό τους καρφώνανε, αρχίσαν να μην πηγαίνουν και πολύ καλά στα μαθήματα τους. Η προσοχή τους μειώθηκε αφού αναπολούσαν τις καλές εποχές, που κρυβόντουσαν στα μέρη που θεωρούσαν ασφαλή και μια νικάγανε, μια χάνανε. Αλλά τουλάχιστον τότε υπήρχε ελπίδα. Τέλος, η καχυποψία είχε φτάσει στο έπακρο : όλοι είχαν μπλοκάρει όλους στο Facebook για να μην παρακολουθούνται, και ερχόντουσαν με μάσκες στην τάξη για να μην διαβάζουν τα χείλη τους και βλέπαν τι λένε και πάνε οι ‘άλλοι’ να το καρφώσουν. Οι μόνοι χαρούμενοι, ήταν η Κορώνα και ο Ιός που ενώνοντας τις δυνάμεις τους, η σχέση τους έγινε πιο δυνατή και ανθεκτική. Στα διαλλείματα, όχι μόνο παίζανε μεταξύ τους σαν καλύτεροι φίλοι, παίζανε και με όλα τα αλλά παιδιά μέσα στην τάξη, αφού πλέον ήταν οι μονοί ‘αθώοι’ στο τμήμα και τα παιδιά τους είχαν τυφλή εμπιστοσύνη.
Με ανυπομονησία περίμεναν όλοι το Πάσχα για να μπορέσουν να παίξουν ξανά στο προαύλιο χωρίς καχυποψία και έχοντας ξεχάσει πλέον τις παλιές κακές στιγμές. Οι γονείς την Κορώνας και του Ιού, μετά το τηλεφώνημα της κυρίας Τσιόδρα, αποφάσισαν μετά τις γιορτές, να τους αλλάξουν σχολείο και να τους βάλουν σε ένα πειραματικό, για να μπορέσουν να ζήσουν και αυτοί καλά και μεις… καλυτέρα.
