Κώστας Φαινέκος
[email protected]
Το σύγχρονο Ελληνικό αφήγημα μπορεί εύκολα να παρουσιασθεί με αυστηρά οικονομικούς όρους απαλλαγμένο από ιδεολογικές , θεολογικές, τεχνολογικές η ιστορικές αναφορές.
Ιδιαίτερα από τη μεταπολίτευση και μετά η χρήση δόκιμων οικονομικών όρων και εκφράσεων ,αλλά και η δημιουργία νέων ,περιγράφει απόλυτα την εστίαση του κράτους και των πολιτών σε θέματα που αφορούν στο εισόδημα και την οικονομία γενικότερα.
Το οικονομικό αφήγημα άρχισε ύπουλα με την αυτόματη τιμαριθμική προσαρμογή (ΑΤΑ), τον ετεροχρονισμό, το φώς στην άκρη του τούνελ, και το κοινωνικό μισθό. Συνεχίσθηκε με τους κρατικοδίαιτους, τις ΔΕΚΟ και την κοινωνικοποίηση. Ακολούθησε το χρηματιστήριο, τα limits up των μετοχών και η συνεχής παρακολούθηση της τιμής τους από τηλεοράσεως ακόμα και μέσα στα χειρουργεία.
Η είσοδος της Χώρας στη Ευρωζώνη και η υιοθέτηση του ευρώ ήταν για το μέσο πολίτη η πρώτη απτή πρακτική εφαρμογή των όρων της «συνθήκης του Maastricht”. Ακολούθησε ο πρόλογος στην οικονομική κρίση με τα «λεφτά υπάρχουν», τους νεόπτωχους, την ήπια οικονομική προσαρμογή και το έλλειμμα του ισοζυγίου ως ποσοστού του ΑΕΠ.
Αν η χρεωκοπία της Lehman Brothers σήμανε την αρχή της οικονομικής κρίσης στη Δύση σε εμάς αντίστοιχα ήταν το Καστελόριζο και η είσοδος στο μνημόνιο. Η περίοδος από τότε μέχρι και σήμερα χαρακτηρίζεται από μια πληθώρα όρων που πριν τη κρίση μόνο ένας απόφοιτος της London School of Economics θα μπορούσε να κατανοήσει και να χρησιμοποιήσει. Ας προσπαθήσουμε να κατηγοριοποιήσουμε τους όρους και τις εκφράσεις με βάση τον τομέα της οικονομίας που αναφέρονται.
Αρχή των πάντων το μνημόνιο με τους όρους και εκφράσεις : Tρόικα, Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αξιολογήσεις προγράμματος, κόκκινες κάρτες, δημοσιονομική προσαρμογή ,διαθρωτικές αλλαγές.
Ακολουθούν οι εργασιακές σχέσεις με τις αναφορές στις συλλογικές ,επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις, τη μετενέργεια ,τις εργοδοτικές εισφορές και το κατώτατο μισθό.
Ο τομέας που μας πονάει, μισθοί και συντάξεις με τους όρους :Μείωση σύνταξης με βάση το νόμο ΧΧΧΧ, αχρεωστήτως καταβληθέντα, εισφορά αλληλεγγύης (ειδική και συνταξιούχων), Ηλεκτρονική διακυβέρνηση κοινωνικής ασφάλισης (Η.ΔΙ.ΚΑ).
Κεντρικό ρόλο έχει η φορολογία με τις αναφορές Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών συστημάτων, Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε (κοινώς χαράτσι) ,φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας, φόρος πολυτελείας, τεκμήρια διαβίωσης, εξωχώριες (κοινώς off-shore).
Ακολουθούν οι τράπεζες με τους όρους ανακεφαλαιοποίηση, CDS, hair cut /PSI (κοινώς κούρεμα), stress tests, ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, distress funds, στρατηγικοί επενδυτές.
Δεν θα μπορούσε φυσικά μα μην συμπεριληφθεί εξωτερικό Χρέος με αναφορές όπως
βιώσιμο, επιμήκυνση αποπληρωμής, οίκοι αξιολόγησης, αναβάθμιση πιστοληπτικής ικανότητας,, spreads, μονάδες βάσης, αναδιάρθρωση. Εδώ θα μπορούσαν να προστεθούν και οι αγορές οι οποίες από την αρχή της κρίσης ήθελαν να μας τιμωρήσουν αλλά εμείς λύσαμε τη πολιορκία τους με μία ηρωική έξοδο με την έκδοση 5ετούς ομολόγου.
Στα παραπάνω θα μπορούσαμε να προσθέσουμε επίκαιρους όρους ειδικότερης εφαρμογής όπως Λίστα Λαγκάρντ, μίζες, φοροδοτική ικανότητα, ιδιωτικοποιήσεις, ΤΑΙΠΕΔ,
GREXIT.
Φυσικά υπάρχουν και άλλες εκφράσεις και όροι που έχω παραλείψει όμως η πληθώρα των, στη πλειονότητα εξειδικευμένων οικονομοτεχνικών αναφορών που χρησιμοποιούνται, όχι από τους ειδικούς επιστήμονες αλλά και από το μέσο πολίτη και τα ΜΜΕ, καταδεικνύουν τη σχεδόν αποκλειστική σχέση και απασχόληση των πάντων με την οικονομία.
Αραγες το πρωτογενές αυτό πλεόνασμα των όρων και εκφράσεων θα μας βοηθήσει να επιτύχουμε το GRECOVERY και να υλοποιήσουμε το νέο αναπτυξιακό μοντέλο για τη Χώρα μας η κυριολεκτικά θα μείνουμε στα λόγια.
