Η άποψη μας – Ιανουάριος 2006

Η διασφάλιση της ποιότητας, είτε αυτή αφορά σε προιόντα είτε σε υπηρεσίες, είναι ένας όρος που ολοένα και περισσότερο επικεντρώνει το ενδιαφέρον καταναλωτικών ομάδων αλλά και της Πολιτείας. Αναφέρεται σε μία διαδικασία ελέγχου που σαν αποτέλεσμα έχει τη πιστοποίηση ότι ένα προιόν η υπηρεσία πληρούν ορισμένα διεθνώς αποδεκτά χαρακτηριστικά που καθορίζονται από εθνικούς η υπερεθνικούς φορείς . Η διασφάλιση ποιότητας έχει σαν σκοπό τη προστασία του κοινού αλλά και την ανταγωνιστικότητα των προιόντων και υπηρεσιών.

Η διασφάλιση ποιότητας οδηγεί στη τυποποίηση ότι δηλαδή προιόντα η υπηρεσίες προσομοιάζουν ως προς ένα ελάχιστο αριθμό ποιοτικών χαρακτηριστικών που επιτρέπουν την ομαδοποίηση και τον χαρακτηρισμό τους σε σχέση με τη διαδικασία η/και τον τόπο παραγωγής τους η τη μέθοδο υλοποίησης τους όταν αφορούν σε υπηρεσίες.

Στην χώρα μας, σε σύγκριση με τις δυτικοευρωπαικές χώρες και κυρίως με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο έλεγχος της ποιότητας ήλθε αργότερα και έγινε εφικτό να εφαρμοσθεί για μερικά μόνο προιόντα και υπηρεσίες στην ουσία τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Υπάρχουν ιδιωτικοί η κρατικοί φορείς που χορηγούν πιστοποιητικά ποιότητας όταν τους ζητηθεί αν και οι διαδικασίες δεν είναι πάντα ξεκάθαρες και αφορούν ορισμένα μόνο προιόντα η υπηρεσίες, όπως βιομηχανικά είδη ,γεωργικά προιόντα και υπηρεσίες κοινής ωφέλειας.

Η ανάγκη για τη τυποποίηση και έλεγχο της ποιότητας ήταν αποτέλεσμα της μαζικής παραγωγής καταναλωτικών προιόντων για τις ανάγκες ενός διαρκώς αυξανόμενου αστικού πληθυσμού που δεν μπορούσε πλέον να ελέγξει τον τόπο και τον τρόπο παραγωγής των προιόντων που κατανάλωνε αλλά και της πολυπλοκότητας των μεθόδων παραγωγής βιομηχανικών κυρίως προιόντων που η διασφάλιση των εγγενών τους προδιαγραφών ήταν απαραίτητη για την ασφάλεια και λειτουργικότητά τους. Παλαιότερα η φυτική η ζωική αλλά και η βιοτεχνική παραγωγή ελεγχόταν άμεσα από τους καταναλωτές που η ήταν οι ίδιοι παραγωγοί η προμηθευόντουσαν τα αγαθά από γνωστούς γειτονικούς καλλιεργητές η βιοτέχνες. Οι φακές και το τυρί του μπακάλη,το χύμα κρασί, τα λαχανικά δεν ήταν τυποποιημένα αλλά η ποιότητα τους ελεγχόταν με αδρό φυσικά τρόπο από τα χαρακτηριστικά τους (γεύση, φρεσκάδα κλπ) και τη γεωγραφική τους προέλευση. Τα συντηρητικά και οι συνθήκες ψύξης σήμερα δεν επιτρέπουν τόσο απλοικές μεθόδους ελέγχου και καθιστούν αναγκαίο την ύπαρξη φορέων ελέγχου και τυποποίησης.

Αν όμως στα προιόντα ο έλεγχος ποιότητας είναι αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης διαδικασίας που το αποτέλεσμα της μπορεί τελικά να υποβληθεί σε έλεγχο στο τομέα των υπηρεσιών η διασφάλιση της ποιότητας είναι ιδιαίτερα απαιτητική. Πως καθορίζεται μία αποδεκτή υπηρεσία και τι προδιαγραφές πρέπει να ικανοποιεί.

Στο τομέα των υπηρεσιών υγείας το πρόβλημα γίνεται πιό περίπλοκο διότι πέρα από το τελικό αποτέλεσμα (διάγνωση,θεραπεία,πρόληψη) σημαντικό ρόλο παίζει η διαπροσωπική σχέση των λειτουργών της υγείας με τον καταναλωτή των υπηρεσιών δηλαδή τον άρρωστο. Η επιστημονικά τεκμηριωμένη και μεθοδολογικά τυποποιημένη προσέγγιση είναι επιθυμητή και αναγκαία πώς αντικειμενοποιείται όμως το ενδιαφέρον, η θέρμη και η στοργή στη περίθαλψης των ασθενών μας;

Μήπως σε αυτή τη περίπτωση καμιά φορά νοσταλγούμε το φιλικό μπακάλη της γειτονιάς;
Κώστας Φαινέκος