Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία αύξηση στη συχνότητα του Σακχαρώδη Διαβήτη, τόσο στον τύπου 1 (Σ.Δ1),όσο και στον τύπου 2 (Σ.Δ2). Γενικά όταν μιλάμε για Σακχαρώδη Διαβήτη στον παιδικό πληθυσμό, πολλοί έχουν κατά νου μόνο τον τύπο 1. Υπάρχει όμως η εξής διάκριση: 1) ΣΔ1, 2)ΣΔ2, 3)Νεογνικός Διαβήτης,4) MODY,5) Διαβήτης σε σπάνια γενετικά σύνδρομα.
Κατηγορία: Μεταβολισμός
Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2: μια σύγχρονη επιδημία
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί μία ασθένεια η οποία στην εποχή μας έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις με σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Επιπλέον, ο αριθμός των συνανθρώπων μας που λανθάνουν της διάγνωσης είναι επίσης μεγάλος, και υπολογίζεται πως περίπου οι μισοί ασθενείς που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη δεν το γνωρίζουν.
Διαβήτης-Παχυσαρκία, ένα συνδυαστικό πρόβλημα της εποχής μας
Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο σήμερα ότι ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 και η παχυσαρκία είναι οι μεταβολικές νόσοι με τη μεγαλύτερη αυξητική τάση στη συχνότητα εμφάνισής τους τόσο σε αναπτυγμένες όσο και σε αναπτυσσόμενες κοινωνίες. Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι η συχνότητα αλλά και ο βαθμός της παχυσαρκίας αυξάνεται με ταχύτατο ρυθμό, τότε θα πρέπει να αναμένεται έκρηξη στον αριθμό ατόμων με διαβήτη στα επόμενα χρόνια, αφού η ύπαρξη παχυσαρκίας σχετίζεται με την εμφάνιση σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Η κλινική εμπειρία αλλά και μελέτες επιβεβαιώνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των διαβητικών τύπου 2, έχει σωματικό βάρος παραπάνω από το κανονικό.
Υπάρχει ο υγιής παχύσαρκος; και άν ναί, έχει μικρότερο καρδιαγγειακό κίνδυνο;
Ως παχυσαρκία ορίζεται η νόσος του ενεργειακού μεταβολισμού η οποία χαρακτηρίζεται από παθολογικά αυξημένη συσσώρευση λίπους στο ανθρώπινο σώμα και η οποία συχνά σχετίζεται (ιδιαίτερα η κοιλιακή παχυσαρκία) με πολλά νοσήματα και μεταβολικές διαταραχές καθώς και με αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα. Οι βλάβες που συνδυάζονται με την παχυσαρκία είναι βλάβη αγγειακού ενδοθηλίου, μεταβολικό σύνδρομο (αντίσταση στην ινσουλίνη, δυσλιπιδαιμία, αρτηριακή υπέρταση), ΣΔT2, καρδιαγγειακή νόσος, υπερουριχαιμία, χολολιθίαση, άπνοια ύπνου, αναπνευστική ανεπάρκεια, υπογοναδισμός, διαταραχές αναπαραγωγικής λειτουργίας, νεοπλασίες μαστών – ενδομητρίου – προστάτου- εντέρου, ενώ τα 2/3 των ενηλίκων με BMI > 27 kg/m2 έχουν τουλάχιστον 1 πάθηση.
Παχαίνει το άγχος;
Πολλοί έχουν αναρωτηθεί για το εάν υπάρχει σχέση ανάμεσα στο έντονο στρες, την παχυσαρκία και τη διατροφή. Σήμερα υπάρχει έντονη ερευνητική δραστηριότητα για την εύρεση αυτής της απάντησης. Πολλά άτομα αυξάνουν τη διατροφική τους πρόσληψη, ακόμα και όταν δε νιώθουν το αίσθημα της πείνας, όταν βρίσκονται κάτω από συνθήκες έντονου στρες. Τροφές πλούσιες σε λίπος, όπως τα γλυκά, οι σοκολάτες, τα παγωτά, τα τσιπς κ.α. είναι οι πιο συχνές επιλογές. Η υπερκατανάλωση τέτοιων τροφών όμως μπορεί να οδηγήσει σε παχυσαρκία, αντίσταση στην ινσουλίνη, κατάθλιψη και ακόμα περισσότερο στρες. Τι προκαλεί όμως αυτό το φαινόμενο? Το μόνο που γνωρίζουμε όλοι μας είναι ότι η παχυσαρκία και το στρες αποτελούν μάστιγες της εποχής μας.
Η οστεοπόρωση στον ανδρικό πληθυσμό
Η ελλιπής ενημέρωση για την οστεοπόρωση και τα σχετιζόμενα με αυτή κατάγματα στον ανδρικό πληθυσμό είναι σήμερα παρόμοια με την ελλιπή ενημέρωση που υπήρχε 50 χρόνια πριν για την ίδια νόσο στο γυναικείο πληθυσμό.
Συνδυαστική αντιμετώπιση Παχυσαρκίας-Σ.Διαβήτη (μέρος Β)
Πολλές παρεμβατικές μελέτες έδειξαν ότι ακόμα και μικρού-μετρίου βαθμού απώλεια βάρους της τάξης του 5-10% του αρχικού, μέσω βελτίωσης υγιεινοδιαιτητικών συνηθειών οδηγεί σε μειωμένη εκδήλωση ΣΔ τύπου 2. Σε δύο τέτοιες μελέτες, μια φινλανδική και μία αμερικανική, φάνηκε ότι η μετρίου βαθμού απώλεια βάρους μπορεί να μειώσει την εκδήλωση ΣΔτ2 κατά 58% σε διάστημα 3 ετών.
Εγκυμοσύνη, θηλασμός και οστά
Η Εγκυμοσύνη και ο Θηλασμός αποτελούν φυσιολογικές και αδιαμφισβήτητα επιθυμητές καταστάσεις για τον οργανισμό κάθε σχεδόν γυναίκας. Παρόλα αυτά, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες είναι δυνατό να επιβαρύνουν τη λειτουργία των οστών στις μέλλουσες μητέρες για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αυτό συμβαίνει ως επί τω πλείστον όταν η γυναίκα δε λαμβάνει τις ημερήσιες ποσότητες ασβεστίου και βιταμίνης D που απαιτούνται προκειμένου να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις αυτών των περιόδων.
Διατροφικές διαταραχές στο σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 στην εφηβεία
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί μια σύγχρονη μάστιγα. Σε ότι αφορά στις μορφές του υπάρχει ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1, ο τύπου 2, ο Διαβήτης της Κύησης, ο Σακχαρώδης Διαβήτης στα πλαίσια συνδρόμων ή άλλων καταστάσεων, όπως είναι η Ινοκυστική νόσος και τέλος κάποιες μονογονιδιακές μορφές. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ο Σακχαρώδης Διαβήτης ορίζεται όταν το σάκχαρο μετά από 8ωρη νηστεία είναι >126mg/dl, ή >200mg/dl στις 2 ώρες μετά το φαγητό ή οποιαδήποτε τιμή σακχάρου >200mg/dl με παρουσία συμπτωμάτων. Η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (Hba1c), που υποδηλώνει τον μέσο όρο των τιμών σακχάρου αίματος του προηγουμένου τριμήνου, δεν αποτελεί ευαίσθητο δείκτη στη διάγνωση του διαβήτη λόγω κυρίως των μη «στανταρισμένων» μεθόδων, δηλαδή διεθνώς αποδεκτών κοινών μεθόδων μέτρησης και των διαφορετικών φυσιολογικών ορίων από εργαστήριο σε εργαστήριο. Ωστόσο τιμές ΗbA1c πάνω από 6% θα πρέπει να μας κινητοποιούν για τη διενέργεια περαιτέρω εξετάσεων.
Απο τη παχυσαρκία στο σακχαρώδη διαβήτη Μέρος Α
Η παχυσαρκία και ο σακχαρώδης διαβήτης εξελίχθηκαν σε σύγχρονες παγκόσμιες επιδημίες που συνδέονται με σοβαρού βαθμού νοσηρότητες και θνησιμότητα. Έτσι, για παράδειγμα η παχυσαρκία, ιδίως αυτή που χαρακτηρίζεται από συσσώρευση λίπους στην κοιλιά, ευθύνεται άμεσα για την εκδήλωση σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔτ2) και κατά συνέπεια, η αυξημένη συχνότητα του διαβήτη βαίνει παράλληλα με την έκρηξη της παχυσαρκίας. Ορισμένοι χρησιμοποιούν την σύνθετη λέξη «διαβητοπαχυσαρκία» (“diabesity”) για να τονίσουν τη στενή συνάφεια των δύο αυτών καταστάσεων. Η παχυσαρκία που από μόνη της θεωρείται πλέον νόσος και όχι απλά μια διατροφική διαταραχή, προκαλεί πολλαπλές άλλες παθολογικές καταστάσεις όπως αρτηριακή υπέρταση, δυσλιπιδαιμία, καρδιαγγειακά νοσήματα, αλλά και ορισμένους καρκίνους, οστεοαρθρίτιδα, άπνοιες κατά τον ύπνο, ψυχολογικές διαταραχές κ.α. Εντατικά υγιεινοδιαιτητικά μέτρα όπως μείωση της υπερκατανάλωσης θερμίδων, αποφυγή καθιστικού τρόπου διαβίωσης και απώλεια βάρους μπορεί να ελαττώσουν την εκδήλωση του σ. διαβήτη τύπου 2 έως και κατά 56% με ταυτόχρονη μείωση όλων των υπολοίπων επιπλοκών της παχυσαρκίας.