To 1931 η ύφεση στην Αγγλία είχε ήδη εγκατασταθεί μόνιμα: η ανεργία στα ύψη, η λίρα υποβαθμισμένη, και η χρεωκοπία ορατή απειλή. Ο C. Day Lewis, όπως και οι σημαντικοί ποιητές W. H. Auden και Stephen Spender, νεαροί τότε και φίλοι, έβλεπαν ότι η οικονομική κρίση δεν ήταν κάτι παροδικό, αλλά ότι οδηγούσε στην κατάρρευση των αξιών και την αβεβαιότητα για το μέλλον. Βέβαια είχε προηγηθεί “Η έρημη χώρα” του T.S. Eliot που προανήγγειλε το τέλος του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Για τους ποιητές αυτής της γενιάς, όμως, ούτε οι “κομματιασμένες εικόνες” (“broken images”) του Eliot ήταν αρκετές για να εκφράσουν τις ανησυχίες τους για την πολιτική και οικονομική κρίση που αντιμετώπιζαν.