Ψυχογενής στυτική δυσλειτουργία

Εύη Κυράνα διδάκτωρ Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών
www.kyrana.gr

Ποιοι άνδρες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν ψυχογενή στυτική δυσλειτουργία;

Σε μία μελέτη οι ερευνητές θέλησαν να διαπιστώσουν σε τι διαφέρουν οι άνδρες με πρόβλημα ψυχογενούς στυτικής δυσλειτουργίας από εκείνους με φυσιολογική σεξουαλική λειτουργία. Διαπιστώθηκε (Nobre, 2006) πως οι άνδρες με στυτική δυσλειτουργία είχαν ισχυρές κάποιες πεποιθήσεις που αύξαναν την πιθανότητα εμφάνισης του προβλήματος. Συγκεκριμένα:

1) Είχαν στο μυαλό τους τον ρόλο του «αρσενικού» ως τον άνδρα που έχει πάντα στύση ανεξάρτητα από τις συνθήκες, έχει πάντα όρεξη για σεξ, είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να ικανοποιήσει τη σύντροφό του και μπορεί να διατηρεί τη στύση όσο επιθυμεί η σύντροφός του.

2) Είχαν στο μυαλό τους πεποιθήσεις σχετικά με τη σύντροφό τους, σύμφωνα με τις οποίες η στύση είναι αναγκαία για την ευχαρίστηση της γυναίκας, σε περίπτωση απώλειας της στύσης η γυναίκα θα αμφισβητήσει την αρρενωπότητα του άνδρα, ένας άνδρας δεν μπορεί να ικανοποιήσει μια γυναίκα χωρίς διείσδυση του πέους και στην περίπτωση που η γυναίκα δεν ικανοποιηθεί, τότε ο άνδρας είναι αποτυχημένος.

Με ποιον τρόπο επηρεάζουν οι πεποιθήσεις τη σεξουαλική λειτουργία;

Σε κάθε άνδρα, κάποια στιγμή θα συμβεί να μην έχει επαρκή στύση για να ολοκληρωθεί η σεξουαλική επαφή. Κάποιοι άνδρες θα προσπεράσουν το γεγονός και το πρόβλημα δεν θα ξαναεμφανιστεί, ενώ σε κάποιους άλλους το πρόβλημα θα παραμείνει να τους ταλαιπωρεί ακόμη και για χρόνια, παρά την απουσία οργανικής αιτιολογίας.

Οι παραπάνω πεποιθήσεις συμβάλλουν στη διατήρηση του προβλήματος, διότι κατευθύνουν την προσοχή των ανδρών στην επίδοση και όχι στην ευχαρίστηση και τα σεξουαλικά ερεθίσματα. Οι υψηλές και μη ρεαλιστικές προσδοκίες για τη σεξουαλική λειτουργία δημιουργούν στρες κατά την επαφή, το οποίο αναστέλλει τη σεξουαλική λειτουργία.
Στην περίπτωση που το πρόβλημα συντηρείται, μπορεί κάποιος να αναζητήσει ψυχοσεξουαλική θεραπεία από εξειδικευμένους επιστήμονες και σε ένα διάστημα που συνήθως δεν ξεπερνά τους τρεις μήνες να επανακτήσει μια ευχάριστη σεξουαλική ζωή.