Η οικογένεια Τράμπαλη είχε ένα μικρό όμορφο σπίτι κοντά στο ποτάμι. Όταν η ατμόσφαιρα καθάριζε λίγο ο καυτός ήλιος καθρέφτιζε μέσα στο παραπόταμο που περνούσε στο όριο του κήπου του σπιτιού.
Ήταν Σάββατο και ο κ. Τράμπαλης ξύπνησε καλοδιάθετος. Κοίταξε με τρυφερότητα τη γυναίκα του, πού κοιμόταν ακόμη δίπλα του, και σκέφθηκε ότι σήμερα δεν θα δούλευε τους φακέλους που είχε φέρει από το γραφείο του. Ήταν ένα Σαββατο-κύριακο με καλό καιρό που θα ήθελε να το περάσει στο κήπο του με την αγαπημένη του Κλεοπάτρα και τα δύο μικρά τους.
Στο πρόγευμα συναντήθηκε όλη η οικογένεια. Ο κ. Τράμπαλης επέμενε ότι το πρόγευμα ήταν το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας και φρόντιζε αυτός, αλλά κυρίως η γυναίκα του που το παρασκεύαζε, να είναι πλούσιο και υγιεινό.
Ο κ. Τράμπαλης ήπιε δυό ποτήρια πορτοκαλάδα και πλατάγισε με ικανοποίηση τα χείλια του. Ο χυμός δεν ήταν βέβαια φυσικός αλλα προιόν χημικής επεξεργασίας που όμως σε γεύση, εμφάνιση και θρεπτική αξία δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τη παλιά φυσική πορτοκαλάδα. Σέρβιρε στον ευατό του δύο βραστά αυγά. Τι αυγά. Το θαύμα της επιστήμης. Το παλιό φιλοσοφικό ερώτημα για το αν η κότα έκανε το αυγό η το αυγό τη κότα δεν ίσχυε πιά. Τα αυγά παράγονταν τώρα μαζικά με κλωνοποίηση και αυτόματη αναστολή της ωρίμανσης πριν εκκολαφθούν τα κοτοπουλάκια.
Από την άλλη πλευρά η κ. Κλεοπάτρα, που ήθελε να διατηρήσει τη σιλουέττα της, έτρωγε τα δημητριακά superflakes από γενετικά τροποποιημένους σπόρους πλούσια σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία που βοηθούσαν και στη λειτουργία του εντέρου χωρίς να προσθέτουν περιττό βάρος.
Ο μικρός Ανδρέας άρχισε να πίνει το γάλα του που η Μητέρα του είχε παρασκευάσει ζεσταίνοντας στο φούρνο μικροκυμάτων την ατομική συσκευασία των 330 γραμμαρίων. Η καλή μας αγελάδα δεν βόσκει πιά κάτω στη κοιλάδα σκέφθηκε η Κλεοπάτρα. Τι βλακείες. Λίγη λακτόζη, φρουκτόζη, λίγο λεύκωμα και βιταμίνες και να το γάλα χωρίς την αγελάδα.
Η μικρή Ελενίτσα κοίταξε το τηγανισμένο μπέικον και έσφιξε τα χείλια της.
-Μαμά δεν θέλω πάλι μπέικον ψιθύρισε για να μην την ακούσει ο πατέρας της. Η Κλεοπάτρα όμως ήταν ανυποχώρητη.
-Ελενίτσα, της είπε, το μπέικον αυτό είναι το ακριβότερο από ανασυνδιασμένο DNA που βρήκα στο σουπερμάρκετ. Πρέπει να το φάς οπωσδήποτε. Η Ελενίτσα υπάκουσε και άρχισε να μασάει με δυσκολία.
Όταν το πρόγευμα τελείωσε τα παιδιά γύρισαν στα δωμάτια τους γιά να παίξουν με τους φίλους τους μέσα από τη νέα διαδραστική συσκευή που είχαν αποκτήσει τα Χριστούγεννα.
Ο κ. Τράμπαλης γύρισε στη γυναίκα του και τη ρώτησε αν ήθελε να κατέβουν μέχρι το ποτάμι και να απολαύσουν τη φύση που ήταν δύσκολο να χαρούν τις καθημερινές.
Η Κλεοπάτρα συμφώνησε με ευχαρίστηση και αφού φόρεσε ένα καπέλο ακολούθησε τον άντρα της στο κήπο.
Κάθισαν στην άκρη του παραπόταμου κοιτώντας με αγαλλίαση το τοπίο. Μακριά έβλεπαν τα φουγάρα των εργοστασίων και τους τεράστιους σωλήνες αποχέτευσης που τελείωναν στο ποτάμι. Ο βιολογικός και χημικός καθαρισμός είχαν κάνει θαύματα. Το νερό ήταν λίγο θολό αλλά η μυρωδιά του ήταν ευχάριστη και προκαλούσε ένα περίεργο αίσθημα ηρεμίας.
Αυτή είναι η χαρά της ζωής σκέφθηκε ο κ. Τράμπαλης. Κοίταξε τη γυναίκα του που ήταν ξαπλωμένη δίπλα του και συνοφρυώθηκε.
-Αγάπη μου,της είπε θα πρέπει να πάρεις ένα νέο καθαριστικό για τα λέπια σου. Δεν έχουν τη λάμψη που είχαν πρώτα.
Η Κλεοπάτρα συγκατένευσε με ένα κούνημα του κεφαλιού της και χτύπησε δύο φορές φιλάρεσκα την ουρά της στο πλαστικό γκαζόν. Αυτό είναι αγάπη, σκέφθηκε.
