Ο Κυριάκος Μουτήφαρης είχε γνωρίσει τη ζωή από όλες τις πλευρές. Στα πενήντα του είχε καταλήξει στο αναμφισβήτητο συμπέρασμα του παλαιού λαϊκού άσματος ότι “η δύναμη στον άνθρωπο είναι το πορτοφόλι”. Η προσέγγιση του στη διεκπεραίωση τόσο των σοβαρών επαγγελματικών του θεμάτων όσο και των απλών υποθέσεων της καθημερινότητας ακολουθούσε την λογική του «Κάνε μου αυτό και πιάσε αυτά για το κόπο σου».Η τακτική αυτή φαίνεται ότι είχε αποδώσει διότι ο Κυριάκος Μουτήφαρης ήταν στα πενήντα του ένας επιτυχημένος εργολάβος οικοδομών με σεβαστή περιουσία, ευτραφή σύζυγο και δυο παιδιά που φοιτούσαν στο πανεπιστήμιο απολαμβάνοντας όλες τις παροχές που ο πατέρας τους είχε στερηθεί στην ηλικία τους μπαίνοντας από νωρίς στη μάχη της βιοπάλης.
Όλα αυτά όμορφα και ωραία μέχρι που ο Κυριάκος Μουτήφαρης ένοιωσε ξαφνικά ένα πρωινό του Φλεβάρη ένα περίεργο πόνο στο στήθος που δεν πέρναγε με τίποτα. Έκανε υπομονή για καμία ώρα και μετά αποφάσισε να ξυπνήσει τη γυναίκα του που απολάμβανε τον ύπνο της δίπλα του παράγοντας ποικιλόμορφους ήχους ενδεικτικούς βαθιάς ύπνωσης. Η αντίδραση της ήταν απρόσμενα γρήγορη, όταν υπακούοντας στα πιεστικά σκουντήματα του άνδρα της, ξύπνησε από το βαθύ της λήθαργο.Τηλεφώ-νησε αμέσως στο 166 και ετοίμασε μια βαλίτσα με ρούχα για την εισαγωγή του στο Νοσοκομείο.
Ο Κυριάκος περπάτησε με δυσκολία μέχρι το ασθενοφόρο αφού προηγούμενα είχε φροντίσει να εφοδιασθεί από το συρτάρι του γραφείου του με ένα μάτσο χαρτονομίσματα. Η γυναίκα του τον συνόδευσε και έμεινε δίπλα του στο φορείο κρατώντας του το χέρι. Ο Κυριάκος, με το που ξεκίνησε το αυτοκίνητο, της έκανε νόημα να σκύψει και της ψιθύρισε στο αυτί.
-Πάρε αυτά και δώστα στον οδηγό να πάει πιο γρήγορα.
-Δεν χρειάζεται Κυριακο,παει πολύ γρήγορα σφυρίζοντας συνεχεία ,απάντησε αυτή.
-Αχ, δεν ξέρεις τη ζωή, αναστέναξε ο Κυριάκος.
Στο νοσοκομειο που έφθασαν ο εφημερεύων επιμελητής που τον εξέτασε ήταν σαφής.
-Θα πρέπει να εισαχθείτε, του είπε, γιατί πολύ πιθανά είχατε μια καρδιακή προσβολή κάτι που όμως θα επιβεβαιώσουμε με μερικές επείγουσες εργαστηριακές εξετάσεις.
-Σε ευχαριστώ γιατρέ μου είπε ο Κυριάκος και, αφού έβαλε το χέρι του στη τσέπη του σακακιού που κρεμόταν δίπλα του, προσπάθησε να μεταφέρει με διακριτικό τρόπο μερικά χαρτονομίσματα στη τσέπη της μπλούζας του γιατρού.
-Δεν χρειάζεται του είπε αυστηρά αυτός και έφυγε ταραγμένος.
Η παρασκευάστρια που ήλθε για το αίμα ήταν πιο ευγενική. Είναι δημόσιο νοσοκομείο εδώ κ. Μουτήφαρη του είπε, δεν χρειάζεται να μας δίνετε φιλοδωρήματα.
Μετά από λίγο η προϊσταμένη στο τμήμα επειγόντων πλησίασε το ζευγάρι.
-Θα πρέπει να πάτε το εισιτήριο εισαγωγής μαζί με το ασφαλιστικό του βιβλιάριο στο γραφείο κίνησης για την εισαγωγή είπε στη σύζηγο. Δυστυχώς είχαμε βαρειά εφημερία και δεν ξέρω τη διαθεσιμότητα των κρεβατιών, πρόσθεσε δισταχτικά.
Ο Κυριάκος παρά το πόνο που τον βασάνιζε σηκώθηκε απότομα ανακάθισε στο φορείο και αρπάζοντας τη γυναίκα του της είπε επιτακτικά.
-Δώσε ότι χρειάζεται και βρες μου ένα μονόκλινο.
-Θα δω τι μπορώ να κάνω του ψιθύρισε αυτή.
Σε λίγη ώρα και παρά τις προσπάθειες της συζύγου ο Κυριάκος βρέθηκε σε ένα θάλαμο με άλλους δυο αρρώστους με ύφος ατόμου υποταγμένου στη μοίρα του.
Το απόγευμα ο επιμελητής που τον είχε αρχικά υποδεχθεί πέρασε με άλλους γιατρούς της κλινικής για επίσκεψη.
-Οι εξετάσεις έδειξαν ότι είχατε πράγματι μια καρδιακή προσβολή κ. Μουτήφαρη του είπε. Αλλα είμαι απόλυτα βέβαιος ότι θα αναρρώσετε σύντομα και θα γυρίσετε σπίτι .
-Από πού αυτή η βεβαιότητα κ. Επιμελητά τον ρώτησε ψιθυριστά ένας από τους γιατρούς.
-Είμαι βέβαιος ότι έχει δωροδοκήσει και τον Άγιο Πέτρο απάντησε αυτός ψύχραιμα απωθώντας δυνατά αλλα με διακριτικότητα τη γεμάτη χρήματα παλάμη του Κυριάκου που προσπαθούσε να βρει τη τσέπη της ποδιάς του.
. Aesculapius
