Ο Σακχαρώδης Διαβήτης απο τη σκοπιά του Ενδοκρινολόγου

Δρ. Ζ. Μούσλεχ Ενδοκρινολόγος και Δρ. Μαρία Σώμαλη Ενδοκρινολόγος
ΕΟΠΥΥ Θεσσαλονίκης
[email protected]

Ο Ενδοκρινολόγος είναι ο γιατρός που έχει αποκτήσει θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις καθώς και την επαγγελματική επάρκεια και ικανότητα για τη διάγνωση, την πρόληψη και τη θεραπευτική αντιμετώπιση των  παθήσεων των ενδοκρινών αδένων.

Το ιατρικό πεδίο που καλύπτεται από την Ενδοκρινολογία είναι ευρύτατο και αφορά παθήσεις και διαταραχές του ενδοκρινικού συστήματος, των ορμονών και του μεταβολισμού. Γι’ αυτό πρόσφατα ο νέος τίτλος της ειδικότητας της Ενδοκρινολογίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ορίστηκε ως <<Ενδοκρινολογία, Μεταβολισμός και Σακχαρώδης Διαβήτης>>.

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης χαρακτηρίζεται από διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων, των πρωτεϊνών και των λιπιδίων που οφείλεται είτε σε ελαττωμένη έκκριση της ινσουλίνης, μιας ορμόνης που εκκρίνεται από την ενδοκρινή μοίρα του παγκρέατος, είτε λόγω ελάττωσης της ευαισθησίας των κυττάρων του οργανισμού σε αυτήν.
Ο Ενδοκρινολόγος που παρακολουθεί ένα άτομο με σακχαρώδη διαβήτη το αντιμετωπίζει ως ασθενή με χρόνιο ενδοκρινικό νόσημα, που έχει διαταραγμένη την έκκριση ή την δράση της ινσουλίνης.

Σημαντικά για την πορεία της νόσου, την καλύτερη ποιότητα ζωής και την αποφυγή των επιπλοκών είναι η καλή ρύθμιση των επιπέδων του σακχάρου αίματος, η τακτική παρακολούθηση, οι κατάλληλες φαρμακευτικές και διατροφικές οδηγίες. Για τον λόγο αυτό, τα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη θα πρέπει να παρακολουθούνται από ειδικούς με εξειδίκευση στο νόσημα, για να μη φθάσουν σχεδόν ποτέ στις δυσάρεστες επιπλοκές, που μακροχρόνια μπορεί να οδηγήσουν σε αναπηρία με τεράστιο κοινωνικοοικονομικό κόστος.

Σημειωτέον ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης λόγω των επιπλοκών του αποτελεί παγκοσμίως το δεύτερο σε κόστος νόσημα μετά την αρτηριακή υπέρταση. Μελέτες από τις ΗΠΑ αναφέρουν ότι το κόστος αυτό μπορεί να μειωθεί σημαντικά όταν ο Σακχαρώδης Διαβήτης αντιμετωπίζεται από ειδικούς.

Το ερώτημα που τίθεται είναι, εάν η εμφάνιση των επιπλοκών σε ένα άτομο με διαβήτη μπορεί να το καταστήσει άτομο με αναπηρία ή άτομο με ειδικές ανάγκες;

Τα άτομα με Διαβήτη δεν πρέπει να θεωρούνται ως άτομα με αναπηρία. Απαιτείται όμως ειδική μεταχείριση, ιδιαιτέρα στο σχολείο και στον χώρο της εργασίας τους, λόγω της ανάγκης διάθεσης χρόνου για τη χορήγηση της ινσουλίνης, τον προγραμματισμό των γευμάτων και της άσκησης. Πολύ περισσότερο δε, απαιτείται ιδιαίτερη μεταχείριση στις περιπτώσεις σοβαρότερων επιπλοκών, όπως η υπογλυκαιμία, η οφθαλμοπάθεια, νεφροπάθεια, και η νευροπάθεια.

Στις περιπτώσεις που ο Σακχαρώδης Διαβήτης εμφανίζεται σε μικρά παιδιά, τότε την ευθύνη της διαχείρισης μαζί με τον θεράποντα γιατρό αναλαμβάνουν και οι γονείς. Ο Ενδοκρινολόγος σε αυτή την περίπτωση εκτός από την αντιμετώπιση της νόσου, επωμίζεται την ευθύνη να κατευθύνει και να εκπαιδεύσει σωστά την οικογένεια ώστε να μην επιτραπεί η αντίληψη ότι, πρόκειται για αναπηρία που θα στιγματίσει το παιδί και την οικογένεια. Αντιθέτως θα πρέπει να υποστηρίζεται ότι πρόκειται για μια χρόνια πάθηση η οποία είναι ένας νέος τρόπος ζωής.

Συμπερασματικά, υπάρχουν επιστημονικοί, ηθικοί και κοινωνικοί προβληματισμοί της ιατρικής κοινότητας για τα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν άτομα πού χρήζουν ειδικής μεταχείρισης τόσο από την πολιτεία όσο και από τους φορείς της υγείας πάντα κάτω από το πρίσμα του κόστους-αποτελέσματος και σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα.