Ο Βαγγέλης ήταν ο τυπικός οδηγός νταλίκας. Βαρύς, μουστακαλής και ασήκωτος στη κυριολεξία μια και το βάρος του είχε αφήσει προ πολλού το κατώφλι των 100 κιλών και τράβαγε με τετρακίνηση προς τα 150. Ο Βαγγέλης ήταν ήσυχος άνθρωπος, οικογενειάρχης και καλός κουβαλητής μεταφορικά και κυριολεκτικά λόγω επαγγέλματος.
Στη ζωή του οι προκλήσεις εμφανίζονταν αποκλειστικά με τη μορφή τροφίμων.
Το χειμώνα μια φασολάδα και ένα σπετζοφάι στο Πήλιο ήταν ότι για ένα λάτρη της όπερας το φεστιβάλ του Μπαιρόιτ. Το καλοκαίρι ένα παγωτό με σιρόπι και σαντιγί ήταν ότι το ηλιοβασίλεμα για ένα ρομαντικό ζευγαράκι. Ο Βαγγέλης δεν έπινε, δεν κάπνιζε ,δεν χαρτόπαιζε. Αν καμιά φορά ξενύχταγε ήταν γιατί είχε ανακαλύψει με τη παλιοπαρέα ένα ταβερνάκι στη περιφέρεια και θεωρούσε υποχρέωση του να εξαντλήσει τα αποθέματα κρέατος και λαχανικών πριν οδηγήσει τα βαριά του βήματα προς το σπίτι του στη Βάρη απ΄όπου είχε την ευκαιρία να απολαμβάνει καθημερινά το υπέροχο θέαμα των φαγάδικων «εν σειρά» όπως έλεγε.
Ο Βαγγέλης όμως τελευταία δεν αισθανόταν καλά. Λαχάνιαζε στην ανηφόρα, είχε κάτι μικροπονάκια στο στήθος και το βράδυ ροχάλιζε τόσο δυνατά που στη γυναίκα του θύμιζε το θόρυβο της μηχανής του παλιού φορτηγού Βόλβο που είχε όταν ήταν ακόμα αρραβωνιασμένοι. Μερικές φορές στον ύπνο του σταματούσε για λίγο να αναπνέει και η γυναίκα του τον σκούνταγε με αγωνία. Ξύπναγε για λίγο, μουρμούραγε κάτι σαν « να δούμε πότε θα φτιάξουνε τις άτιμες τις λακούβες» και ξανακοιμότανε προφανώς νομίζοντας ότι το φορτηγό του είχε ταρακουνηθεί από το κακοσυντηρημένο οδόστρωμα.
Η επίσκεψη στο καρδιολόγο της γειτονιάς προγραμματίσθηκε από τη συμβία του και το ραντεβού κλείσθηκε παρά τις έντονες διαμαρτυρίες του Βαγγέλη που στερεότυπα επαναλάμβανε «ότι δεν ήταν ακόμα η ώρα του για σέρβις».
Ο γιατρός ήταν σύντομος και σαφής.
«Πρέπει να χάσεις οπωσδήποτε βάρος Βαγγέλη γιατί διαφορετικά θα ξεκινήσεις για το μεγάλο ταξίδι πιο γρήγορα απ’ότι φαντάζεσαι. Θα πρέπει να κάνεις τακτικά γεύματα και όχι να τρώς σαν λύκος μια φορά την ημέρα. Θα αποφεύγεις τα γλυκά, τα αναψυκτικά και το τσιμπολόγημα. Όχι πολλά λάδια και λίπη. Θα τρώς ένα καλό πρόγευμα, ένα δεκατιανό κατά τις 10 το πρωί , μετά το μεσημεριανό σου, κάτι ελαφρό το απόγευμα και τέλος το βραδυνό σου τουλάχιστον 2 ώρες πριν κοιμηθείς»
Ο Βαγγέλης απελπισμένος αντέδρασε άμεσα. «Μα εγώ ταξιδεύω συνέχεια γιατρέ μου, πώς μπορώ να κρατήσω τις ώρες αυτές πού μού λές».
Ο γιατρός ήταν κάθετος. «Θα σταματάς και θα τρώς» τού απάντησε αυστηρά.
Η γυναίκα του Βαγγέλη όταν γυρίσανε στο σπίτι έτρεξε στη κουζίνα και άρχισε να ετοιμάζει φαγητό για να το πάρει μαζί του ο Βαγγέλης στο επόμενο ταξίδι αλλά αυτός τη σταμάτησε. « Εγώ γυναίκα κρύα φαγητά σε σακούλες δεν παίρνω. Θα κάνω αυτό που μου είπε ο γιατρός. Θα σταματάω και θα τρώω».
Πέρασε ένας μήνας αλλά ο Βαγγέλης όχι μόνο δεν έχανε αλλά έβαζε κιλά. Η γυναίκα του άρχισε πάλι να μουρμουρίζει και μια δεύτερη επίσκεψη στο γιατρό ήταν αναπόφευκτη.
Ο γιατρός μπήκε αμέσως στο θέμα. «πές μου τι τρώς και πότε»
«Ακολουθώ πιστά τις συμβουλές σου γιατρέ μου» του απάντησε μουδιασμένα ο Βαγγέλης.
«Περίγραψε μου ένα το διαιτολόγιο μιάς ημέρας στο ταξίδι» επέμενε ο γιατρός.
Ο Βαγγέλης άρχισε χαρούμενα. «Ξεκινάω από το σπίτι χαράματα πίνοντας μόνο ένα καφέ αλλά χωρίς ζάχαρι γιατί για μένα είναι πολύ νωρίς για πρόγευμα. Μετά τα διόδια στο Σχηματάρι σταματάω στα Goodies και τρώω ένα καλό πρόγευμα όπως μου έχεις πεί, μπέηκον με αυγά, μία σαλάτα και μία πατάτες και οπωσδήποτε ένα χυμό καθώς και άλλο ένα καφέ αλλά χωρίς ζάχαρι. Στο Θεολόγο έχει ένα μανάβικο και παίρνω κανά φρούτο για το δεκατιανό. Όταν φθάσω στις Λιβανάτες σταματάω στο φίλο μου το Παύλο που έχει τη καλλίτερη ψαροταβέρνα της περιοχής και τρώω ένα καλό υγιεινό μεσημεριανό με φρέσκα ψάρια και σαλάτες. Συνεχίζω μέχρι τα Καμένα Βούρλα όπου σταματάω το απόγευμα για γλυκό του κουταλιού που δεν παχαίνει. Οταν φθάσω Θεσσαλονίκη και ξεφορτώσω βρίσκω κανά φίλο και πάμε για βραδυνό σε κανένα μεζεδοπωλείο της παραλίας»
Ο γιατρός τον διέκοψε με ειρωνικό τόνο. «Μήπως τρώς τίποτε άλλο πριν κοιμηθείς;»
«Μπά όχι γιατρέ μου» είπε ο Βαγγέλης «εκτός αν έχω δρομολόγιο για Καβάλα. Καταλαβαίνεις είναι άλλες 3 ώρες και το στομάχι μου αρχίζει να παραπονιέται, γι’ αυτό σταματάω και ξεγελάω τη πείνα μου με καμιά τυρόπιττα»
«Αυτό είναι όλο» αναστέναξε ο γιατρός.
«Ναι γιατρέ μου», απάντησε ο Βαγγέλης «αλλά λόγω υποχρεώσεων, μικρά παιδιά βλέπεις, αναγκάζομαι πολλές φορές να κοιμάμαι στη νταλίκα κανά 2 ώρες και μετά να επιστρέφω στην Αθήνα».
«Δηλαδή πάλι τρώς» ούρλιαξε ο γιατρός
«Όπως μου έχει πεί γιατρέ μου» απάντησε περήφανα ο Βαγγέλης. «Τακτικά γεύματα. Όχι φαγητό στην οδήγηση. Όχι τσιμπολόγημα. Πάντα σταματάω και τότε μόνο τρώω».
Η όψη του γιατρού οπωσδήποτε δεν θύμιζε το γεμάτο συμπάθεια πρόσωπο που πρέπει να εμφανίζει ένας λειτουργός της υγείας
« Μήπως θέλεις να σου περιγράψω και το δρομολόγιο μου στη Πελοπόννησο» ψέλλισε αμήχανα ο Βαγγέλης.
Aesculapius
