Με μεγάλη ταραχή ανακάλυψα προχθές ότι η 7η Απριλίου είχε ανακηρυχθεί ημέρα ‘ της υγείας’ γεγονός που σαν λειτουργός της θα έπρεπε κανονικά να το γνωρίζω. Προσπάθησα να μειώσω τις ενοχές μου αναλογιζόμενος ότι θυμόμουνα κάθε χρόνο την ημέρα της οστεοπόρωσης και την ημέρα του διαβήτη, στον εορτασμό της οποίας μάλιστα είχαμε συμμετάσχει πέρυσι με τη διοργάνωση ειδικής εκδήλωσης για το κοινό στη Τεχνόπολη στο Γκάζι.
Οι τύψεις για την άγνοιά μου όμως δεν φαίνεται να υποχώρησαν αν και έφερα στη μνήμη μου επανειλημμένως τις ημερομηνίες της ημέρας της γυναίκας όπως και του Αγίου Βαλεντίνου, έτσι αποφάσισα να κοιτάξω το ημερολόγιο για να διαπιστώσω αν υπήρχαν και άλλες ημέρες αφιερωμένες σε οτιδήποτε σχετικό με τη ανθρώπινη δραστηριότητα που όμως δεν σχετιζόταν με θρησκευτικές εορτές η εθνικές επετείους.
Αρχισα την έρευνά μου και με τρόμο ανακάλυψα ότι από την αρχή του χρόνου μέχρι το τέλος Απριλίου (οπότε εξουθενωμένος σταμάτησα τη καταγραφή) υπήρχαν οι ακόλουθες ημέρες « ειδικά αφιερωμένες»
2 Φεβρουαρίου των υδροβιοτόπων, 21 Φεβρουαρίου της μητρικής γλώσσας, 15 Μαρτίου του καταναλωτή, 21 Μαρτίου της εξάλειψης των φυλετικών διακρίσεων,24 Μαρτίου κατά της φυματίωσης,27 Μαρτίου του θεάτρου,22 Απριλίου της γής,23 Απριλίου του βιβλίου και πνευματικών δικαιωμάτων και 24 Απριλίου της κατάργησης των πειραμάτων στα ζώα.
Υπήρχαν λοιπόν σε 3 μήνες του χρόνου 9 ‘θεματικές’ ημέρες τις οποίες αγνοούσα τόσον εγώ όσο και τα υπόλοιπα μέλη (ευτυχώς) της συντακτικής ομάδας του περιοδικού πράγμα που αποδείκνυε η ότι η κοινωνική μας ευαισθησία έπρεπε άμεσα να αναβαθμισθεί η ότι υπήρχε πράγματι κάποιο πρόβλημα ενημέρωσης και συμμετοχής του κοινού στον εορτασμό αυτών των ‘παγκόσμιων’ ημερών που έβαζε επιτακτικά στο τραπέζι για συζήτηση τη χρησιμότητα της ανακήρυξης θεματικών ημερών που η πλειονότητα του κοινού αγνοεί.
Ρωτώντας και άλλους γνωστούς έξω από το στενό κύκλο της δουλειάς μας διαπιστώσαμε ότι υπήρχε πλήρης άγνοια των ‘ειδικών’ ημερών ακόμη και σε αυτούς που υποτίθεται ότι αναφέρονται όπως π.χ μετανάστες η φυματικοί.
Το συμπέρασμα είναι νομίζω εύκολο στην εξαγωγή του. Θέματα, καταστάσεις απειλές, προβλήματα που λόγω της σοβαρότητας και της υπερεθνικής εξάπλωσής τους απαιτούν παγκόσμια κινητοποίηση και προσπάθεια δεν λύνονται με το να τα θυμόμαστε, που συνήθως δεν συμβαίνει, μία φορά το χρόνο. Πρέπει να ενταχθούν στη φιλοσοφία της ζωής μας και στο τρόπο της σκέψης μας και συμπεριφοράς. Είναι προτιμότερο να σκεφτόμαστε τους μετανάστες η τη καταστροφή των υδροβιοτόπων λίγες στιγμές όλο το χρόνο, και κυρίως να προσπαθούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό, παρά να αφιερώνουμε μια ολόκληρη ημέρα που συνήθως δεν τη θυμάται παρά μόνο ίσως ο δημιουργός της.
