Διαβητική νεφροπάθεια

Κώστα Τζιώρα,Ενδοκρινολόγου,Αναπλ.Διευθυντού Τμήματος Ενδοκρινολογίας-Μεταβολισμού και Διαβητολογικού Κέντρου ΝΕΕΣ

Σαν διαβητική νεφροπάθεια (ΔΝ) ορίζεται η μείωση της νεφρικής λει¬τουργίας που οφείλεται άμεσα στο σακχαρώδη διαβήτη (ΣΔ) κι εκδηλώνεται κλινικά ως πρωτεινουρία (αυξημένο λεύκωμα στα ούρα) αρκετά χρόνια μετά την εμφανιση της υπεργλυκαιμίας.
Σύμφωνα με στατιστικές πολλών χωρών ο ΣΔ είναι η πιο συχνή αιτία τελικού σταδί¬ου χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας (ΧΝΑ). Στις ΗΠΑ, το 1995, -36% των ασθενών σε τεχνητό νεφρό ήταν διαβητικοί. Στο νεανικό διαβήτη (ΣΔ 1) ποσοστό 20-40% των ασθενών με διάρκεια νόσου 20-30 χρόνια εμφανίζουν τελικό στάδιο ΧΝΑ.
Παλιότερα θεωρείτο ότι η πρωτεινουρία και το τελικό στάδιο ΧΝΑ είναι καταστάσεις εξαιρετικά σπάνιες στο σακχαρώδη διαβήτη των ενηλίκων (ΣΔ 2). Όμως τις τελευταίες δεκαετίες πολλές επιδημιολογικές μελέτες έδειξαν αυξημένη συχνότητα της πρωτεινουρίας και στο ΣΔ 2 και μάλιστα σε μεσηλικες ασθενείς (7 φορές μεγαλύτερος κίνδυνος σχετικά με το μη-διαβη¬τικό πληθυσμό). Το ποσοστό των ασθενών που εμφανίζει πρωτείνουρία είναι 20-40%, αλλά μόνο 10-20% καταλήγει σε τελικό στάδιο ΧΝΑ περίπου 20 χρόνια μετά την έναρ¬ξη της υπεργλυκαιμίας.
Παρα τη μεγαλύτερη συχνότητα της ΔΝ στο ΣΔ 1 η πλειονότητα (70-95%) των νεφροπαθών διαβητικών ασθενών που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση έχουν ΣΔ 2, αφού τελικά αυτός ο τύπος διαβήτη είναι ο πιο συχνός.
Στο προσφατο συνεδριο της διεθνους ομοσπονδιας για το διαβητη ανακοινωθηκαν τα εξης σημαντικά για τη διαβητικη νεφροπαθεια.

-Επιβεβαιωθηκε ότι η σωστή ρύθμιση του ΣΔ καθυστερεί την εμφάνιση της ΔΝ και επίσης όταν αυτή εμφανισθεί καθυστερεί το χρονικό διάστημα που οδηγείται ο ασθενής σε χρόνια νεφρική ανεπάρκεια .Η θεραπεία λοιπόν αποσκοπεί στη καλή ρύθμιση με οποιαδήποτε αγωγή είτε δίαιτα –φάρμακα-ινσουλίνη.

-Ενας άλλος σημαντικός παράγοντας για την εμφάνιση ΔΝ είναι η αυξημένη αρτηριακή πίεση για την οποία χρησιμοποιούμε διάφορα αντιυπερτασικά φάρμακα..Ομως τα τελευταια χρόνια χρησιμοποιείται μια ειδική κατηγορία φαρμάκων – οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου- με τα οποια εκτός της μείωσης της αρτηριακής πίεσης έχουμε και μία άμεση δράση στους νεφρούς με αποτέλεσμα σημαντική καθυστέρηση της ΔΝ.

-Ανακοινώθηκε και μια άλλη κατηγορία αντιυπερτασικών φαρμάκων-ανταγωνιστές της αγγειοτανσίνης- που έχουν μία σημαντική δράση οσον αφορά τη ΔΝ .Ετσι η ιρβεσαρτάνη ακόμη και μετά την διακοπή της συμβάλλει στη μείωση της μικρολευκωματουριας (ενδειξη νεφρικής βλάβης) που διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα που σημαίνει ότι εχει νεφροπροστατευτικό αποτέλεσμα με δράση τόσο στη νεφρική δομή οσο και σε διάφορες βιοχημικές ανωμαλίες.

-Η λοσαρτάνη,που ανήκει στην ιδια κατηγορία φαρμάκων,εχει αποτέλεσμα στη μειωση της μικρολευκωματουρίας σε νορμοτασικούς ασθενείς δηλ σε ασθενείς που έχουν φυσιολογική αρτηριακή πίεση που σημαίνει ότι έχει αμεση νεφρική δράση .Τέλος χρησιμοποιήθηκαν ταυτόχρονα και οι δύο κατηγορίες των φαρμάκων αυτών με παρα πολύ καλά αποτελεσματα.